آشنایی با قسمت های مختلف دوچرخه

لیست قطعات دوچرخه :

میل های عقب و جلو (Axle ) : بر طبق تعریف میلهای که برای اتصال چرخ به دوچرخه بکار میرود و از بلبرینگهایی که چرخ روی آنها میچرخد مراقبت میکند. گاهی نیز در توصیف اجزای فنر دار از قبیل بازوی محرک محور چرخ استفاده میشود.
شاخ گاوی: بالاآمادگیهای انتهای میل فرمان که اجازه قرار گیری دست را در حالات مختلف میدهد.
درپوش فرمان یا روپوش فرمان: درپوشی است در انتهای میله فرمان.
سبد: ظرف باربری
یاتاقان (بلبرینگ): وسیلهای است که با کاهش اصطکاک چرخش را تسهیل میکند.
زنگ: وسیله ای صدادار برای آگاه کردن عابران و سایر دوچرخه سواران.
تسمه چرخ: جایگزین زنجیر چرخ است.
کابل ترمز دوچرخه: به قسمت کابل مراجعه کنید.
پایه قمقمه : نگهدارنده بطری آب است.
توپی تنه (براکت پایین): سیستم بلبرینگ که پدالها (و طبقها) به دور آن میچرخانند. دارای یک میله کوتاه که طبق و بلبرینگها به آن وصل میشود. جای قرارگیری بلبرینگ روی میله طبق و هر یک از کاسه تنه هایی که داخل بدنه قرار دارد وجود دارد. توپی تنه میتواند قابل تعمیر ( توپی تنه قابل تنظیم) باشد یا فاقد این ویژگی باشد ( توپی تنه خشابی). توپی تنه داخل محفظه مخصوص به خود ( بی بی شل) جای میگیرد که قطعه ای از بدنه دوچرخه است.
ترمز: وسایلی که برای متوقف یا کند کردن دوچرخه استفاده میشود. ترمزهای رینگی و ترمزهای دیسکی با دسته ترمزهایی که روی دسته فرمان نصب میشد، عمل میکنند. ترمز تسمه ای جایگزین ترمز رینگی است اما فقط روی چرخ عقب قابل نصب است. ترمزهای توپی با پدال زنی معکوس عمل میکند.
دسته ترمز: اهرمی برای فعال کردن ترمز دوچرخه است.
دسته دنده -ترمز: در حالت عامیانه آن را کت کلاجدار میگویند (محصولات شیمانو، و اسرام را ملاحظه کنید): که در این قطعه دنده عوض کن و دسته ترمز با هم ترکیب شده اند.
بوش تنه: برآمدگی اتصال روی بدنه دوچرخه که امکان اتصال روکش سیم و یا تلنبه هوا و دیگر لوازم جانبی را فراهم میآورد.
ریل زیر تنه: یک اتصال تعبیه شده در زیر توپی بدنه است و یک قطعه کابل ترمز بدون روپوش را به بخشی از بدنه هدایت میکند.
سیم ترمز یا دنده: کابل فلزی که بخشی از آن با کمک یک غلاف فلزی و پلاستیکی پوشیده شده است و برای اتصال دسته ترمز و یا دسته دنده به قسمتهای دیگر آنها بکار میرود.
ساچمه حلقه ای: نوعی بلبرینگ که کاربر نمیتواند خودش تعمیرش کند و باید مجموعه آن تعویض شود.
خودرو: گروهی از چرخ دندههای روی هم چیده شده در چرخ عقب دوچرخه همراه با شانژمان عقب.
ترمز توپی: همان ترمز با پدال زدن معکوس است.
زنجیر: سیستمی متشکل از گیره، صفحه و غلطکهای درهم تنیده که نیرو را از چرخ دندههای جلو به چرخدنده های عقب منتقل میکند.
قاب زنجیر: پوشش زنجیر دوچرخه به صورت یکپارچه (گاهی حاوی روغن است) و یا نیمه کامل. در هر صورت به منظور جلوگیری از درگیر شدن لباس با زنجیر دوچرخه طراحی شده است. همچنین میتوانید به قسمت محافظ دامن و باشگارد[1] مراجعه کنید.
چرخ دنده زنجیر: (یکی از) چرخ دندههای جلو که به طبق متصل است.
مجموعه زنجیر: به طبق قامه مراجعه کنید.
تکیه گاه زنجیر: یک جفت لوله روی بدنه دوچرخه که از توپی تنه به انتهای دو شاخه عقب امتداد دارند.
زنجیر کش : وسیلهای برای حفظ سفتی مناسب زنجیر است.
گیره سفت کن زنجیر: وسیلهای برای تنظیم سفتی (درحد اندازه) زنجیر است.
چرخ دندههای خوشهای: مجموعه چرخ دندههای توپی عقب یا خودرو است.
مجموعه چرخ دنده: مجموعهای چرخ دندههای عقب که به توپی چرخ عقب متصل است.
مخروطی: بلبرینگ را در جای خود نگه می دارد و در مقابل فنجانی درگیر است.
اشپیل: پین اتصال طبقهای قامهدار.
کوپلر (رابط): برای وصل کردن لولهها به یکدیگر است.
طبق قامه یا مجموعه زنجیر: متشکل از طبق و حداقل یک چرخ دنده.
فنجانی: بلبرینگها در آن جای دارند و در امتداد سطح داخلی آن میچرخند. در معمولیترین

شکل توپیها یکپارچه هستند و یا میتوان به محفظه توپی بدنه متصل شود. میتوانید به مخروطی مراجعه کنید.

کامپیوتر دوچرخه: وسیلهای الکترونیکی که سرعت و فاصله آنی را محاسبه کرده و نمایش میدهد. محاسبات دیگری نیز مانند ضربان قلب را انجام میدهد.
گوشواره شانژمان: قطعهای در انتهای بدنه که شانژمان به آن متصل است.
شانژمان: مجموعهای از اهرمها که معمولاً با کابل فعال میشوند و زنجیر را بین چرخ دنده های خودرو و یا مجموعه چرخ دنده به حرکت در میآورد.
لوله پایین: لولهای روی بدنه دوچرخه است که از میله پیشانی تا توپی پایین امتداد دارد.
دراپاوت[2]: دوشاخه پایانی انتهای دوچرخه که اجازه میدهد چرخ عقب بدون خارج شدن زنجیر برداشته شود. کلمه دراپاوت را معمولاً با دوشاخه انتهایی اشتباه میگیرند، در حالی که همه دوشاخههای انتهایی دراپاوت نیستند.
گردگیر: هر درپوشی که از ورود گرد و خاک و آلودگی به مجموعه جلوگیری کند گردگیر نام دارد. معمولاً روی مهرههای طبق قرار دارد و از جنس پلاستیک است.
دینام: قطعهای برای تولید روشنایی در دوچرخه است. به آن ژنراتور نیز میگویند.
حلقه:
نقطه اتصال روی بدنه، دوشاخه و یا دراپاوت که برای اتصال گِل گیر و تَرک عقب روی آنها بکار میرود.
سوراخی که از طریق آن نوک پره چرخ از طوقه عبور میکند تا به مرکز پره وصل شود.
سیستم تعویض دنده الکترونیکی: فقط یک نوع شانژمان و یا دسته دنده ساده نیست. بلکه سیستم کاملی است که بجای اهرم سویچ دراد، بجای کابل ترمز سیم دارد و موتور شانژمان دارد که همه با هم کار میکنند.
فیرینگ: پوشش کامل یا نیمه کامل روی دوچرخه که از اصطکاک ایرودینامیک میکاهد و یا دوچرخهسوار را محافظت میکند.
گِل گیر: قطعهای منحنی از پلاستیک و یا فلز که روی چرخها قرار دارد و آب و گل پرتاب شده از طرف چرخها را دفع میکند و به دوچرخه سوار امکان میدهد نسبتاً تمییز بماند و به صورت جفت هستند.
بست فلزی: روکش فلزی و یا پلاستیکی برای رفع کردن انتهای غلاف کابل است.
دوشاخه: یک قطعه مکانیکی که بدنه دوچرخه را به چرخ جلویی و فرمان وصل میکند و از طریق میل فرمان دور زدن را ممکن میکند.
انتهای دوشاخه: شکافهای دوگانه روی دوشاخه و یا بدنه دوچرخه که محور چرخ به آن وصل میشود. میتوانید دراپاوت را هم ببینید.
بدنه: قسمت عمده مکانیکی دوچرخه است، بدنه نقاطی را برای اتصال اجزای مختلف فرآهم میآورد که نهایتاً یک دستگاه میشوند. این کلمه به شکلهای مختلفی تفسیر میشود و میتواند بخش پایه را در نظر بگیرد و همیشه شامل توپی بدنه، بدنه اصلی، دوشاخه و قطعات کمکی مانند کمک فنر ست.
توپی: مجموعهای متحرک که خودرو و یا دنده روی آن سوار میشود و به دوچرخه امکان میدهد بدون پدال زدن و در حالت خَلاص حرکت کند.
هرزگِرد : یک مجموعه متحرک که با یک یا چند دنده همکاری کرده و به دوچرخه امکان میدهد بدون پدال زدن در حالت خلاص حرکت کند.
تقویت (جوش): صفحاتی که به بخش خارجی لولههای بدنه اضافه شده تا اتصالات را تقویت کنند. این تقویتها بیشتر در مدلهای BMX و دوچرخه کوهستان دیده میشوند.
قلاب: قسمتی از بدنه و یا اتصالی از بدنه که شانژمان به آن وصل میشود.
میل فرمان: یک اهرم متصل است و با استفاده از کرپی فرمان به لوله فرمان دوشاخه وصل میشود. دور زدن را ممکن میسازد و نقطهای را برای کنترلگرها و لوازم جانبی فراهم میکند.
فرمان شاخ گاوی: قسمت شاخ گاوی را ببینید.
روپوش میله فرمان: روپوشی که به دور میله فرمان پیچیده میشود تا چسبندگی و نرمی را فرآهم کند و معمولاً از جنس پارچه، چوب پنبه یا فوم است.
آرم بدنه: نماد کارخانه که به لوله پیشانی زده میشود.
لوله پیشانی: لوله ی متعلق به بدنه دوچرخه که شامل کلاهک میشود.
روپوش ترمز: پوشش پلاستیکی دسته ترمز که روی میل فرمان قرار دارد.
توپی: بخش اصلی یک چرخ که شامل بلبرینگها و خود چرخ است و دارای فلنجیهای سوراخداری برای اتصال پرهها است.
توپی دینام: ژنراتور داخل یکی از توپیها که نور قطعات دیگر را تامین میکند.
توپی چرخدندهای: جعبه دنده کار گذاشته شده درون توپی است که دارای 3 حالت سرعت است و 5 و 7 حالته آن نیز وجود دارد.
چراغ راهنما: علامت دور زدن است.
تیوب داخلی: قسمتی که هوا در آن جای دارد تا لاستیک پر باد شود و دارای والف مدلهای شرودر، وودز، دانلاپ و یا پرستا است که از آن طریق باد لاستیک پُر یا خالی میشود.
چرخ دنده جاکی[3]: یکی از دو چرخدندههای شانژمان عقب که زنجیر را هدایت میکند.
جک دوچرخه: وسیلهای تاشو که باعث میشود دوچرخه بتواند به تنهایی بایستد. معمولاً روی بدنه و نزدیک توپی بدنه و گاهی هم نزدیک دراپاوت عقب نصب میشود.
لایر لیپ[4]: وسیلهای نگهدارنده روی دراپاوت مربوط به دوشاخه جلویی است و از شل شدن تصادفی چرخ جلو (چنانچه چرخ محکم نباشد) جلوگیری میکند.
مهره قفل شو: مهرهای که به شکلی طراحی شده است که در اثر لرزش شل نشود.
حلقه قفل شو: یک حلقه فلزی و با طراحی گوناگون که برای نگهداشتن یک قطعه در جای خود کاربرد دارد.
گیره: یک اتصال فلزی است که برای وصل کردن اجزای بدنه در جایی که به یکدیگر وصل میشوند، استفاده میشود.
تَرک وسایل : هر نوع تجهیزات جانبی که برای حمل ابزار یا بار طراحی شده است.
اتصال زنجیر: لوازم جانبی زنجیر دوچرخه که امکان برداشتن و نصب مجدد و راحت زنجیر را بدون نیاز به ابزار فراهم میکند.
مهره نوک پَره: یک مهره مخصوص که معمولاً پره را به طوقه فلزی وصل میکند. در برخی دوچرخهها اتصال به توپی را فراهم میکند.
خورجین: کیسههای حمل زیپدار پارچهای که در اطراف تَرک قرار میگیرد. آن را پنیِر و یا پنِر (کلمهای انگلیسی که از فرانسه گرفته شده است) نیز تلفظ میکنند.
پدال: رابط مکانیکی بین بازو و پایه طبق. دو نوع کلی از آن وجود دارد. یکی پایه طبق را با گیره مکانیکی یا محفظه محکم میکند و دیگری هیچ ارتباطی با قفل شدن پایه طبق به پدال ندارد.
پِگ[5]: لولهای فلزی کوتاه در حدود 6 اینچ (15 سانتی متر) طول و 2 اینچ (5.1 سانتی متر) که به یک یا دو انتهای محورهای چرخ متصل شده و هم دوچرخهسوار را قادر میسازد شیرینکاریهای خاصی انجام دهد یا مکانی را برای ایستادن دیگران فرآهم میکند.
تسمه جابجایی: تسمهای (معمولاً چرمی) كه به قسمت داخل بدنه دوچرخه متصل است و برای حمل دوچرخه روی شانه طراحی شده است.
بست تنظیم: یک بست با یک اهرم در انتهای آن که هنگام باز کردن اهرم آزاد میشود. برای باز کردن چرخها و زین استفاده میشود.
تَرک: قطعهای است که در پشت صندلی قرر دارد و معمولاً روی دراپاوت عقب است و به عنوان قسمت حمل از آن استفاده میشود.
شب نما: نور را منعکس میکند تا هنگامی که نور وسایل نقلیه به آن میتابد قابل دیدن باشد. معمولاً از نظر قانونی اجباری است اما از سوی بسیاری از دوچرخه سواران به آن توجهی نمیشود.
چرخ های کمکی: برای کمک به حفظ تعادل استفاده میشود. به صورت جفت است. برای مبتدیان توصیه میشود.
طوقه: آن قسمت از چرخ که تایر به آن وصل شده و اغلب بخشی از سازوکار ترمز را تشکیل میدهد.
روتور (چرخان) :
جزء صفحهای ترمز دیسکی.
نام دیگر آن دیتانگلر است – وسیلهای است که به میل فرمان و دوشاخه امکان میدهد بدون درگیر شدن با کابل ترمز بچرخند.
دستههای ایمنی: دستههای بازشو است و دستههای ترمز را قطع میکند. برای گرفتن ترمز به منظور

کند شدن یا ناگهان متوقف شدن دوچرخه استفاده میشود.

زین یا صندلی: چیزی که دوچرخه سوار روی آن نشسته است.
ریل صندلی: یک چارچوب فلزی که روی آن پوشش زین کشیده شده است. صندلی با یک گیره به ریل صندلی متصل میشود.
بست زین: یک گیره در بالای لوله صندلی است که به عنوان نقطه اتصال برای محکم کردن صندلی بکار میرود.
لوله صندلی: لولهای تقریباً عمودی در بدنه دوچرخه است که از صندلی تا توپی بدنه امتداد دارد.
کیف صندلی: محفظه جانبی کوچک که از قسمت پشتی صندلی آویزان شده است.
میله صندلی: میلهای که صندلی روی آن سوار شده است. این قطعه درون لوله صندلی میرود و بسته به میزانی که دورن لوله صندلی رفته است برای تنظیم ارتفاع دوچرخهسوار بکار میرود.
تکیه گاه صندلی: از اجزای بدنه و لولههایی با قطر کوچک هستند که از بالای لوله صندلی تا دراپاوت عقب امتداد دارند.
دنده شافت: همان دنده زنجیر است.
دسته دنده: کنترل تعویض دنده است.
کمک فنر: برای دوچرخههای دارای سیستم فنربندی وسیلهای است که میزان لرزههای برگشتی را پس از دفع ضربه کم میکند.
آینه بغل: کمک میکند قبل از حرکت آرام یا دور زدن به چپ یا راست، به طرفین نگاه کنید.
محافظ دامن یا محافظ لباس: وسیلهای است که روی چرخ عقب دوچرخه سوار میشود تا از درگیر شدن دامن بلند، کت و دیگر لباسهای بلند و یا محموله در چرخ یا فاصله بین طوقه و ترمزها جلوگیری کند.
میله پدال: محوری که پدال دور آن میچرخد. یک سر آن وارد بازوی طبق میشود.
پره : طوقه چرخ را به توپی متصل میکند. معمولاً سیمی است که یک انتهای آن به هم تابیده میشود و تشکیل سَرِ پره را میدهد. دوچرخه معمولی 36 پره دارد.
بلندگوها: بلندگوها مخصوصاً برای دوچرخه / کالسکه بچهی دوچرخه سواران و عابرین پیاده دارای کودک ساخته شده است تا به موسیقی گوش دهند و یا به تماسهای تلفنی در تلفن همراه خود و هنگام دوچرخه سواری یا حمل و نقل کودکان پاسخ دهند. بلندگوهای بیسیم و سیمی برای نصب روی فرمان یا بدنه دوچرخه در دسترس هستند. حتی اگر بلندگوهای گران قیمت که مخصوص دوچرخهها ساخته شدهاند در دسترس باشند، بسته به اندازه و شکل و نبوغ دوچرخه سواران، همگی را میتوان به طور معمول با استفاده از بندهای سیلیکونی به دوچرخه وصل کرد. این بلندگوها برای از بین بردن خطر استفاده از هدفون و غفلت نکردن از اتومبیل و دیگر خطرات در کمین و پخش مداوم موسیقی از آنها و هشدار به سایر دوچرخه سواران و عابران پیاده در آن نزدیکی طراحی شده است.
چرخ دنده: یکی از چرخهای خودرو که دارای دندانه است و با زنجیر درگیر میشوند.
لوله فرمان: لولهای در بالای دوشاخه است که درون بدنه جا میگیرد و از آنجا که هدایت دوچرخه را ممکن میسازد، مانند محور عمل میکند.
کرپی: قلابی که برای اتصال میل فرمان به لوله فرمان دوشاخه استفاده می شود. معمولاً بوسیله پیچ و مهره محکم میشود.
تایر: معمولاً تایرها بادی هستند. یک تایر تیوبدار به طوقه چرخ چسبیده است. اکثر تایرها از تیوب استفاده می کنند، اما تایرهای بدون تیوب به طور فزایندهای متداول شدهاند.
مهار پا: محفظه فلزی یا پلاستیکی که به پدال وصل شده است. معمولاً یک بند تنظیم دارد. برای افزایش کنترل و انتقال موثرتر قدرت از پا به زنجیر، پا را به پدال محکم میکند.
لوله بالایی: بخشی از بدنه که از لوله پیشانی تا لوله صندلی امتداد دارد.
کله والف: روزنهای است برای اضافه کردن یا رها کردن هوا از تیوب داخلی. دو نوع رایج آن پرستا و شرودر هستند. نوع سوم والف وودز / دانلوپ است که در آسیا و اروپا هم یافت میشود.
چرخ: به طور سنتی و متداول دارای پره است.